22 Mart 2018 Perşembe

"kendimi paketledim"

Serkan Çalışkan’ın otosansürü odağına alan “Kendimi Paketledim” adlı kişisel sergisi 7 Nisan'da Bant Mag. Havuz'da açılıyor. ....... .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ..... ....... .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ..... ....... .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ..... ....... .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ..... ....... .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ..... ....... .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ..... ....... .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ..... ....... .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ............ .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ............ .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ............ .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ............ .. .. .. .. .. ... .. ......... ............. ..................... ........... ..... “Otobiyografik bir kurgu ile oluşturulan sergide, kimlik, aidiyet, resmiyet, temsiliyet gibi çoğaltılabilecek birçok “ucube” kavramdan kaçışın öyküsü anlatılmaktadır. Sergideki bu kaçış, fiziksel sınırları aşmak yerine, olduğun yerde donup-kalma ve saklanma olarak karşımıza çıkmaktadır. Saklanılan tek yer ise bedenin kendisidir ve bir kabuk olarak beden, kimliği kafesleyen bir hapishaneye dönüşmektedir. Kutular ve kadraja sıkışan portreler; işitip unutulamayan ve görmezden gelmeye çalıştığımız cümlelerin ağırlığı ile karşımıza çıkmaktadır.” “Kendimi Paketledim”, 3 Mayıs’a dek Bant Mag. Havuz / Bina’da görülebilir.

28 Aralık 2017 Perşembe

Anxiety Zone sergisi için Hülya KÜPÇÜOĞLU ile yaptığımız söyleşi EK Dergi'de

Serkan Çalışkan Balıkesir’de bulunan Blogspot’ta ‘Anxiety Zone’ adlı kişisel bir sergi açtı. Toplumsal kaygı ve karamsarlık hissini, kendi yaşamından da yola çıkarak gerçekleştiren sanatçı, eserlerini dışavurumsal bir yaklaşımla sunuyor..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... Anxiety Zone sergisi nasıl bir süreçte ortaya çıktı?.......................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... Birkaç yıldır ne olduğunu tam anlamdıramadığımız ama kendimizi köşeye sıkışmış hissettiğimiz bir dönemden geçiyoruz. Üst üste patlayan bombalar, ablukalar, siyasilerin kötücül dili, değişen şehirler ve yetmez gibi OHAL süreci bu kaygı seviyesini iyice arttırdı. Ülkenin ve dünyanın içinden geçtiği süreç aslında bu serginin merkezini oluşturuyor. Fakat doğrudan olay örgüleri ile izleyiciye açık ipuçları bıraktığım söylenemez. Serginin bütününde, beni ve tüm çevremi saran kaygı ve karamsarlık hissinin peşindeydim....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... İzlediğimiz portrelerde esinlendiğiniz kişiler ya da olaylar var mı?............................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................ Evet. Bazıları otoportre zaten. Bir tür günlük gibi, hem kendime ait şeyler hem de tanık olduğum olaylardan bir kurgu oluşturduğumu söyleyebilirim. Örneğin “Sokaktaki Prenses” adlı çalışma, bir kafede otururken gördüğüm bir çocuk. Ailesi ile okul çıkışı onlar da kafeye gelmişler. İlkokul önlüğü, kafasında bir taç ve inanılmaz huysuz bir çocuktu. Cinsiyet rollerinin ilkokul önlüğü ile tarafımıza dayatıldığı bir üniformadan bahsediyorum. Bir sürü trans birey ait olmadığı bedene ait üniformaları giymek zorunda bırakılıyor. Zaten birçoğu da eğtimini yarıda bırakıyor. Bu kadar sembolik bir üniforma ile bizlere dayattığı beden ve cinsiyet algısı yetmez gibi, o kız çocuğu bir prenses tacı takmış. Prenses olmak ne demek? Prenseslik dışında bir yol yok mu kadın olabilmek için? Aslında basit bir andı, sokakta binlerce çocuk onun gibi. Beni de endişelendiren de tam o kısmı. Bedenlerimiz, kimliklerimiz gibi birçok şey başkaları tarafından kurgulanıyor ve sıkıcı olan kısmı da bu........................................................................................................................... Resimlerdeki mekanlar genelde yalın ve belirsiz, bu seçiminizin duyguyu ön plana çıkarmak için olduğunu söyleyebilir miyiz?........................................................................................................................................................................................................................................................ Evet, daha önce de dediğim gibi, o kaygı ve köşeye sıkışmışlık hissinin peşindeydim. Bunun için de, daha önceki resimlerimin aksine daha sadeleşmeye ve tamamen figüre odaklanmayı denedim................................................................................................... Peki birey olarak sizi kaygılandıran süreçler ya da şeyler neler?. ............................................................................................................................................................................................................................................................................................................ Tanıtımlarda kullanılmak için sergi hakkında bir yazı yazmıştım. O yazıyı kendim yazmak istedim çünkü bu duygularla yola çıktığımı birinci ağızdan anlatmak daha samimi geldi. O yazı ise aslında beni kaygılandıran şeylerin bir tür listesiydi. Bombalanan şehirler var ve hiçbir şey yapamıyorsunuz. Ya da yakın arkadaşlarınız birer birer ülkeyi terkediyor, gidişlerini izliyor, üzülüyor ve ardından yine televizyon ya da internetteki korkunç haberleri izliyorsunuz. İnsan haklarının nasıl ihlal edildiğini görüyorsunuz ve yine bir şey söyleyemiyorsunuz ki söylerseniz başınıza neler geleceğini az biraz biliyorsunuz. İşten atılan hocalarınız, sevdikleriniz var ve siz sustukça hep biraz daha köşeye sıkışıyorsunuz. Kendi kendimize bile bazen dürüst davranamıyoruz bu endişelerden. Sanırım beni kaygılandıran demek yerine hepimizin kaygılarının aslında ortak olduğu ve farklı yöntemlerle de olsa aynı yalnızlığa ve kaygıya sahip olduğumuzu bilmemiz gerekiyor................................................................................................................................................................................................................. Sergide sadece kendi endişelerinizden yola çıkarak yaptığınız bir eser var mı?...................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... “İlkokul Hatırası” ve “Hatırlamak” doğrudan kendi anılarımla ilgiliydi. Ama az önce de belirttiğim gibi, hepimiz ortak şeyler yaşıyoruz. İlkokul Hatırası’nda uzaylı kulağı ile yarabantlı bir çocuk. Onun ben veya başka biri olmasının önemi yok, çünkü şu anda buna benzer acıları veya dramatik olayları yaşayan çocuklar var bir yerlerde. Varoluşundan dolayı çevresinde, okulda, kamusal alanlarda, ucube, uzaylı, tuhaf gibi çoğaltılabilecek birçok kötücül sözle damgalanan ve büyük yaralar alan çocuklar......................................................................................... Eserlerinizin dışavurumcu bir tavırla yapıldığı söyleniyor, sizce?... ..................................................................................................................................................................................................................... ...................................................................... Olabilir, ifade ile ilgileniyorum......... .................................................................................................................................. Periferi ve merkez bağlamında, Türkiye’de çağdaş resim sanatını nasıl değerlendiriyorsunuz?...................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... İstanbul dışında gerçekleşen bir sergiyi konuştuğumuz için öncelikli olarak sana çok teşekkür etmeliyim. Malesef İstanbul’dan ne kadar uzaklaşırsanız sanattan da o kadar uzaklaşılıyor gibi. Birileri farklı şehirlerde üretim yapmaya ya da bir alan oluşturmaya çalıştığında da sanat basını pek ilgilenmiyor. Ayrıca, merkezden uzak olmanızın önemi de yok, İstanbul’da olsanız da merkezi belirleyen belli bir network var ve bu ağın içinde değilseniz sizin yaptığınız pek görülmüyor. Bunun yanında sanatçılar üzerinde bir baskı var, bu da eserin satış meselesi. En görünen, en bilinen ve satılan eserin “iyi eser” olduğu yanılgısı oluşturuluyor. Bağımız ve merkezden uzak alanlarda çalışmanın önemi de burada devreye giriyor............................................................................................................................................................................................... Son olarak eklemek istediğiniz bir şey var mı? ...................................................................................................................................................................................................................................... Duygu Sabancılar’a çok teşekkür etmek istiyorum. Muhteşem bir enerjisi var ve Blogspot’da çok güzel şeyler yapacağına inanıyorum. Ve, bu alanı benimle paylaştığın için sana tekrardan çok teşekkür ederim................................................................................................................................................................................................................... Röportajın orjinali için .. http://www.ekdergi.com/serkan-caliskan-anxiety-zone/

9 Aralık 2017 Cumartesi

"Anxiety Zone" 11 Aralık Pazartesi saat 17:00'de Blogspot'da........... ........................... ..........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................------------------/////////ANXIETY ZONE///////////------------------------------------------------------------------------------ Hikayesini içinde saklayan nesne yığıntısı şehirler. Her yerde bir şey hatırlatan sıradan yüzler, hayatlarımızın kesiştiği üniformalar, televizyondaki görüntüler, şaşkın ifadeler, internetteki kısacık sohbetler, bombalanan şehirler, tıkanık lavabolar, birikmiş çöpler, hep büyük harfle başlayan kelimelerin hakimiyeti, ülkeyi terkeden arkadaşlar, içinden çıkamadığımız dolaplar, çıkınca yakılan bedenler, duvar kenarlarındaki kedi mamaları, whatsapp’taki mavi tik, kopmuş düğmeler, caddeleri dolduran ve ne taşıdığı belli olmayan kamyonlar, değişen sokaklar, söylenebilecek binlerce kelime, harf, boşluk. Unutamamak bulaşıcı bir virüs gibi, imgelerle çoğalıp, şehrin her yerine hızla yayılıyor. Siz arkanıza bakarak yürürken, o aniden önünüzde beliriyor. Hatırlatma kılavuzları gibi işleyen hortlak anılar. Herkes yoğun, yorgun, endişeli. Başa çıkma yolları ne çok birbirine benziyor oysa...

30 Kasım 2017 Perşembe

komplo teorisi'ndeki çalışmam: "çok yalnızım" Sanatçı kitabı,,,,,,, "l'm so lonely" artist book

"komplo teorisi"

KOMPLO TEORİSİ Bugün sanat, bilim, politika gibi birçok alanda salgın gibi, mental bir hastalık olan komplo teorilerinin dile getirildiğine tanık oluyoruz. Bir çeşit bilgi simülasyonu olan komplo teorileri gerçeklikle başa çıkmak için yeterli zihinsel ve ruhsal donanıma sahip olamama halinden kaynaklanan bir zafiyettir. Bu teoriler hastalığı iyeleştirmeyen ama semptomlarını ortadan kaldıran ağrı kesici ya da uyuşturucu gibidirler. Kullanıldıkça, sorunları çözememekten ve ötelemekten dolayı ölümcül sonuçlara yol açarlar. Bu nedenle onlarla hesaplaşmak kaçınılmaz bir ödevdir. Komplo teorilerine sarılmanın ve ondan vazgeçememenin nedenleri bulunur. İlkin bu teoriler oldukça çekicidir. Bu çekicilik ise komplo teorilerinin faillerinin mistik, belirsiz ve çok güçlü olmasından gelmektedir. Gizem ve güç insanları her zaman kendine çekmiştir. Gizem ve gücü takip edenler bu gizem ve gücü paylaştıklarını düşünürler. Ayrıca komplo teorileri bireylerin sorumluluğunu üstlerinden aldığı için huzurlu bir edilgenliğe kendilerini bırakmalarını sağlar. Ama tüm bunlar bir yanılsamadır. Komplo teorileri yanlış bir bilincin ürettiği çarpıtılmış gerçeklik görüntüsüdür. Komplo teorileri bir yönüyle sanatsal yaklaşıma da benzer gibidir. Bu benzerlik komplo teorilerin gizeminden gelir. Gizem her zaman bir mesafeye ve loşluğa ihtiyaç duyar. Bu mesafe ve loşluk belirsizliğe yol açar ve belirsizlik bireylerin hayal gücüyle doldurulur. Hayal gücünün harekete geçmesi bireyde özne olduğuna dair yanılsama yaratır. Bu durum sanatsal tavra benzer. Sanatsal yaklaşımda birey, bir özne olarak ve hayal gücü marifetiyle verili olanı aşabilir. Ama komplo teorilerinde ne özne olunabilir ne de verili durum aşılabilir. Komplo teorileri sadece bu yanılsamayı yaratır. Aslında komplo teorisi sanat alanına 1996 yılında J. Baudrillar’ın “Sanat Komplosu” makalesi ile girmiştir. Baudrillard makalesinde sanatın aslında tanımlandığı şekliyle ve işlevsel olarak çoktan ortadan kalktığını onun yerine onu taklit eden ama hiç de sanat olmayan bazı üretimler bıraktığını söylüyordu :Sanat artık imge düşmanı (ikonoklast) bir şeye dönüşmüştür. Modern imge düşmanlığı Kendini imgeleri yok etme şeklinde değil, sınırsız sayıda bomboş, üstünde görülebilecek hiçbir şey olmayan imgeler üretmek şeklinde göstermektedir. Bunlar sözcüğün gerçek anlamında geride iz bırakmayan imgelerdir. Estetik açıdan üstünde bile durmaya değmeyecek şeyler olmakla birlikte kaybolup giden bir şeyleri anımsattıkları söylenebilir. Bir sırları varsa o da budur. Baudrillard’ın sanat komplosu belirsiz kötücül bir gücün değil bizzat kapitalist sistem tarafından ortaya çıkarılmış bir sonuçtur. Guy Debord’un “Gösteri Toplumu” kitabında da göstermeye çalıştığı gibi kurumların, kavramların tarihsel içerikleri kaybolmuş bunun yerine işlev ve anlamdan azade ikizleri geçmiştir. Sanatsal nesneler ve eylemler görünüşte vardır ama yoktur. Türkiye’deki özellikle çağdaş ve güncel sanat alanının konuları kendi yaşadığı hayattan, kendine ait meselelerden daha farklı alanlara yoğunlaşmış görünmektedir. Temelde estetik tecrübeleri dışlayıp, daha kavramsal, analitik, dilsel süreçleri merkeze koyan, politik bir tavırla sanatsal alana yaklaştığını söyleyen, iddia eden bu sanatsal çerçevenin, çevrenin içinde yaşadığı hayata kayıtsız kalması da ayrıca sorgulanması geren bir durumdur. Bunun yerine bu sanatsal çerçevenin, çevrenin uluslararası sanat sistemine ve onunda çevreleyen uluslararası eko-politik yapılara angaje olarak, minör bir yaklaşımla yerel kimlikler ve cinsel tercihlere uzunca bir süre odaklandığını söylemek mümkündür. Şimdi böyle bir perspektiften bakınca kafaların biraz karışması mümkündür. Ama biliyoruz ki sanat zaten modernitenin başından beri Kafaları karıştırma ve sonra berraklaştırma görevini üstlenmiştir. Tüm eleştirimize rağmen, ne dersiniz acaba bazı komplo teorileri doğru olabilir mi? ......................................................................................... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... ....... Küratör: Fatih Balcı, Duygu Sabancılar ..................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... Sanatçılar Ata Kam Gülçin Aksoy Rafet Arslan Özgürcan Artan Eda Aslan Barış Atiker Fatma Çakmak Serkan Çalışkan Gizem Enuysal Murat Han Er Olcay Erdinç Genco Gülan Ayfer Karabıyık Hülya Küpçüoğlu Esra Sağlık Merve Seçkin Muhammed Soydaş Rüçhan Şahinoğlu Sabahattin Şen Merve Üstünalp Serdar Yılmaz ................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... Tasarım: Ercan Makreş .....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
BLOGSPOT Sanatın üretim, etkileşim, dolaşım ve paylaşımına katkıda bulunmak amacıyla, kar amacı gütmeyen ve Balıkesir merkezli bir sanat mekanı olarak 2017 yılında kurulan Blogspot; bir sanatsal kullanım alanı olarak internet ortamında işleyen blogspot mantığını yine aynı ad ile fiziksel bir mekana taşımayı hedeflemektedir. BLOGSPOT/ Hasan Baba Çarşısı Kat 5/452 Balıkesir